دعا: ظهر روز جمعه

از اعمال روز جمعه این که چون خورشید به گاه ظهر رسد، دعایی را که محمّد بن مسلم از امام صادق علیه‌السلام روایت کرده است بخواند و آن دعا آن‌گونه که در «مصباح المتهجّد» شیخ طوسی نقل‌شده، این است:

 

 

لا إِلهَ إِلّا اللّهُ، وَ اللّهُ أَکْبَرُ، وَ سُبْحَانَ اللّهِ، وَ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ، وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ، وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً.

معبودی جز خدا نیست و خدا بزرگ‌تر از آن است که وصف شود و پاک و منزّه است خدا و ستایش تنها او را سزاست، هم او که فرزندی نگرفته و در فرمانروایی‌اش شریکی نپذیرفته است و برای او نگاهداری از خواری نبوده است، پس او را بسیار بزرگ شمار.

آن‌گاه بگو:

یَا سَابِغَ النِّعَمِ، یَا دَافِعَ النِّقَمِ، یَا بَارِئَ النَّسَمِ، یَا عَلِیَّ الْهِمَمِ، یَا مُغْشِیَ الظُّلَمِ، یَا ذَا الْجُودِ وَ الْکَرَمِ، یَا کَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْأَلَمِ، یَا مُونِسَ الْمُسْتَوْحِشِینَ فِی الظُّلَمِ، یَا عَالِماً لا یُعَلَّمُ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ، یَا مَنِ اسْمُهُ دَوَاءٌ، وَ ذِکْرُهُ شِفَاءٌ، وَ طَاعَتُهُ غَنَاءٌ، إرْحَمْ مَنْ رَأْسُ مَالِهِ الرَّجَاءُ، وَ سِلاحُهُ الْبُکَاءُ، سُبْحَانَکَ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ، یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ.

ای فرو ریزنده‌ نعمت‌ها، ای پیش‌گیرندۀ بدفرجامی‌ها، ای آفرینندۀ جانداران، ای بلندهمّت، ای روشنی تاریکی‌ها، ای صاحب جود و کرم، ای برطرف‌کننده زیان و درد، ای همدم ترسیدگان در تاریکی‌ها، ای دانای نیاموخته، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنان کن که شایسته آنی، ای آن‌که نامش دوا و یادش درمان و طاعتش توانگری است، مهرورز بر آن‌که سرمایه‌اش امید است و سازوبرگش گریه، پاک و منزهی، معبودی جز تو نیست ای پرمهر، ای بخشایشگر، ای پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین، ای دارنده عظمت و رأفت و محبت.