اُناجیکَ یا مَوْجُوداً فى کُلِّ مَکانٍ لَعَلَّکَ تَسْمَعُ نِدائى فَقَدْ عَظُمَ جُرْمى وَ قَلَّ حَیآئى
راز گویم با تو اى که هستى در هر جا و مکان تا شاید فریادم را بشنوى چرا که جرم و گناهم بزرگ و شرمم کم است
مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَىَّ الاَهْوالِ اَتَذَکَّرُ وَ اَیَّها اَنْسى وَ لَوْلَمْ یَکُنْ اِلا الْمَوْتُ لَکَفى
مولایم اى مولایم کدامیک از هراس‌هایم را یادآورى کنم و کدامیک را فراموش کنم و اگر نباشد جز همان مرگ تنها مرا بس است
کَیْفَ وَ ما بَعْدَ الْمَوْتِ اَعْظَمُ وَ اَدْهى
چسان! با اینکه جهان پس از مرگ بزرگ‌تر و سخت‌تر است
مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ حَتّى مَتى وَ اِلى مَتى اَقُولُ لَکَ الْعُتْبى
مولاى من اى مولای من تا چه وقت و تا کى بگویم که (من گنهکارم و) تو حق بازخواستم دارى
مَرَّهً بَعْدَ اُخْرى ثُمَّ لا تَجِدُ عِنْدى صِدْقاً وَ لا وَفاءً فَیاغَوْثاهُ ثُمَّ واغَوْثاهُ بِکَ یا اَللَّهُ
نه یک بار بلکه بارها ولى باز هم تو راستى و وفا از من نبینى، پس اى فریاد و باز هم اى فریاد به درگاه تو خدایا
مِنْ هَوىً قَدْ غَلَبَنى وَ مِنْ عَدُوٍّ قَدِ اسْتَکْلَبَ عَلَىَّ وَ مِنْ دُنْیا قَدْ تَزَیَّنَتْ لى
از هواى نفسى که بر من چیره گشته و از دشمنى که بر من حمله‌ور شده و از دنیایى که خود را برایم آراسته
وَ مِنْ نَفْسٍ اَمّارَهٍ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمَ رَبّى مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اِنْ کُنْتَ رَحِمْتَ مِثْلى فَارْحَمْنى
و از نفس فرمان‌ده به بدى جز آنکه پروردگارم رحم کندُ مولاى من اى مولایم اگر به کسى چون من رحم کرده‌اى پس به من نیز رحم کن
وَ اِنْ کُنْتَ قَبِلْتَ مِثْلى فَاقْبَلْنى یا قابِلَ السَحَّرَهِ اقْبَلْنى یا مَنْ لَمْ اَزَلْ اَتَعَّرَفُ مِنْهُ الْحُسْنى
و اگر کسى را مانند من پذیرفته‌اى مرا هم بپذیر اى پذیرنده ساحران (فرعون ) مرا هم بپذیر اى که تا بوده از او نیکى دیده‌ام
یا مَنْ یُغَذّینى باِلنِّعَمِ صَباحاً وَ مَسآءً اِرْحَمْنى یَوْمَ اتیکَ فَرْدَا شاخِصا اِلَیْکَ بَصَرى
اى که غذایم دادى به نعمت‌هاى خود در هر صبح و شام، رحم کن به من روزى که به نزدت آیم تنها در حالى که بلند کرده‌ام بدرگاهت دیده‌ام را
مُقَلِّداً عَمَلى قَدْ تَبَرَّءَ جَمیعُ الْخَلْقِ مِنّى نَعَمْ وَ اَبى وَ اُمّى وَ مَنْ کانَ لَهُ کَدّى وَ سَعْیى
و نامه عملم به گردنم افتاده و همه مردم از من بیزارى جویند حتى پدر و مادرم و حتى کسى که رنج و تلاشم براى او بوده
فَاِنْ لَمْ تَرْحَمْنى فَمَنْ یَرْحَمُنى وَ مَنْ یُونِسُ فِى الْقَبْرِ وَحْشَتى وَ مَنْ یُنْطِقُ لِسانى
پس اگر تو نیز به من رحم نکنى پس چه کسى به من رحم کند و کیست که مونس وحشت قبرم باشد و کیست که زبانم را گویا کند
اِذا خَلَوْتُ بِعَمَلى وَ سآئَلْتَنى عَمّا اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّى فَاِنْ قُلْتُ نَعَمْ فَاَیْنَ الْمَهْرَبُ مِنْ عَدْلِکَ
آنگاه که با عملم خلوت کنم و بپرسى از من آنچه تو بدان داناترى از خودم، پس اگر بگویم آرى کجا از عدل تو گریزگاهى است
وَ اِنْ قُلْتُ لَمْ اَفْعَلْ قُلْتَ اَلَمْ اَکُنِ الشّاهِدَعَلَیْکَ فَعَفوَکَ عَفْوَکَ یا مَوْلاىَ
و اگر بگویم نکردم جواب دهى آیا من گواه تو نیستم، پس گذشتت را گذشتت را خواهانم اى مولایم
قَبْلَ سَرابیلِ الْقَطِرانِ عَفْوَکَ عَفْوَکَ یا مَوْلاىَ قَبْلَ جَهَنَّمَ وَالنّیرانِ
پیش از پوشیدن پیراهن آتش گذشتت گذشتت را خواهم اى مولاى من پیش از گرفتار شدن جهنم و آتش سوزان
عَفْوَکَ عَفْوَکَ یا مَوْلاىَ قَبْلَ اَنْ تُغَلَّ الاَیْدى اِلَى الاَعْناقِ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ وَ خَیْرَ الْغافِرینَ
گذشتت گذشتت را خواهم اى مولاى من پیش از آنکه دست‌ها به گردن‌ها با زنجیر بسته شوند اى مهربان‌ترین مهربانان و بهترین آمرزندگان
