نکوهش طمع و اظهار تنگدستی

وَ قَالَ (علیه السلام):

أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ

وَ هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَه

 

حضرت على علیه‌السلام (در نکوهش طمع و آز و اظهار گرفتارى و تنگدستى و بى‌اندیشه سخن گفتن) فرموده است:

۱-  کوچک گردانید خود را کسی که طمع و آز (به‌آنچه در دست مردم است) را روش خویش قرار داد (زیرا لازمه طمع نیازمندى و فروتنى است و لازمه نیازمندى و فروتنى پستى و کوچکى)
۲-  و به‌ذلّت و خوارى تن داده است کسی که گرفتارى و پریشانى خود را (نزد دیگرى) آشکار نماید (زیرا لازمه اظهار گرفتارى و پریشانى حقارت و زیردستى است)
۳-  و نزد خویش خوار است کسی که زبانش را حکمران خود گرداند (بى‌تأمّل و اندیشه هر چه به زبانش آید بگوید که بسا موجب هلاک و تباهى او گردد و چنین کس مقام و منزلتى براى خود در نظر نگرفته است)

 

نهج البلاغه، حکمت ۲